چرا تختی بازیگر نشد - مجله سرگرمی

ابوالفضل حسین پور در تبادل نظر با خبرنگاران، درباره رمز و راز ماندگاری نام جهان پهلوان تختی با وجود گذشت بیش از نیم قرن از درگذشت او، اظهار کرد: تختی یک نمونه بود و دیگر مثل او نخواهد آمد.با معرفت، مدال دار، پهلوان و مردم دار. به زیر دستان همواره یاری می کرد. هر کار که می توانست برای همه انجام می داد و محبت داشت اما عرصه بر او تنگ شد و چاره ای جز رفتن ندید. او مجبور به رفتن شد. او یک پهلوان واقعی بود. خیلی از پهلوان های این دوره و زمانه الکی هستند اما تختی چیز دیگری بود.

همدوره ای جهان پهلوان تختی اضافه نمود: او به دلایل مختلف دچار مسائل عدیده ای شده بود، به لحاظ خانوادگی و شخصی نیز مسائلی داشت که در نهایت تصمیم به رفتن گرفت. جهان برای تختی کوچک و خوار بود و او تاب و تحمل این جهان را نداشت. حالا یک عده مسائل دیگری را درباره او و نحوه مرگش مطرح نموده اند که اصلا صحت ندارد.

وی با بیان اینکه خاطرات زیادی با تختی دارد، گفت: شوروی تیم ایران را دعوت نموده بود. من، تختی، فردین، گیوه چی و ...به شوروی رفتیم. خیلی از خارجی ها او را دوست داشتند و به او احترام می گذاشتند. نه تنها در ایران بلکه در کشورهای دیگر هم تختی را دوست داشتند که این موضوع برای ما جالب توجه بود. تختی هیچ چیز را برای خودش نمی خواست و هر چه داشت به مردم می داد.

او که جزو نزدیکترین دوستان غلامرضا تختی در دوره حیاتش بوده، از تختی به عنوان نماد جوانمردی در ورزش ایران یاد کرد و اضافه نمود: همین الان که در حال صحبت با شما هستم و درباره تختی حرف می زنم، مو به تنم سیخ شده و بغض گلویم را فشار می دهد. تمام عکس هایم با تختی روبروی من و بر روی دیوار است. عکس هایم با او، فردین، ملک مطیعی و .... یادش بخیر چه روزهایی داشتیم.

حسین پور با اشاره به علت بی علاقگی تختی به بازی در فیلم های سینمایی علی رغم پیشنهادات وسوسه کننده، گفت: من، امامعلی حبیبی و حسین ملاقاسمی در سینما بازی کردیم اما هر چه به تختی گفتند قبول نکرد. بارها به من می گفتند که با تختی رفیقی به او بگو هر چقدر که بخواهد به او می دهیم تا در فیلم ما بازی کند، اما وقتی به او گفتم در جواب گفت هر چقدر پول هم جلوی پای من بریزند برای برداشتن آن خم نمی شوم، کار من فیلم بازی کردن نیست، کار من چیز دیگری است او اصلا دوست نداشت ذره ای از مردم فاصله بگیرد و وارد جمع افرادی بالاتر از سطح ضعیف جامعه گردد. بارها افراد مطرح به او پیشنهاد بازی در فیلم های سینمایی را دادند اما هیچوقت به این پیشنهادات فکر هم نمی کرد و برایش اهمیتی نداشت.

وی در ادامه به مردم داری و یاری تختی به اقشار ضعیف جامعه بدون اینکه خیلی ها از آن آگاه شوند، اشاره نمود و شرح داد: تختی ماهیانه 120 تومان بابت حق پهلوانی می گرفت که تمام این مبلغ را بصورت ماهیانه به جوانی می داد که شدیدا مشکل اقتصادی داشت و بعدها با همین پول او توانست افسر شهربانی گردد و برای خودش زندگی تشکیل دهد. هیچکس غیر از من از این موضوع خبر نداشت و او خیلی از کارها را نیز انجام می داد که شاید من هم از آن ها خبر نداشتم.

حسین پور با تاکید بر اینکه شیفته مرام و معرفت تختی بوده است گفت: بعد از زلزله بویین زهرا به من گفت می آیی برویم برای مردم زلزله زده پول جمع کنیم، من هم گفتم چرا نیایم، هر کجا بروی من هم با تو هستم. یک بار که با او شوخی می کردم او هم با دست به پشت من زد، دستش انقدر سنگین بود که اشکم درآمد. به او گفتم این دست نیست که پاره آجر است، او هم می خندید. تختی یک پهلوان واقعی بود. مردم عاشقش بودند. وقتی در خیابان راه می رفتیم مردم با دیدن او سمتش می آمدند اما با روی خوش جواب محبت همه را می داد.

وی ادامه داد: یک بار نیز در اردو ادای راه رفتن تختی را درآوردم، او از خنده مرد و خیلی خوشش آمد. هر لحظه بودن در کنار تختی برای همه ما خاطره بود. نیم قرن از رفتن او می گذرد اما هنوز هم با خاطراتش خوش هستیم و به اینکه با تختی نفس کشیدیم افتخار می کنیم.

دور زمین